Galicja

Galicja - historyczna nazwa ziem Rzeczypospolitej Polskiej, anektowanych przez Austrię w wyniku pierwszego i trzeciego rozbioru Polski (1772,1795). W 1820 roku Galicja zajmowała obszar 78.5 tys. km2 a liczba ludności wynosiła 4.5 mln. Brak przemysłu i duża gęstość zaludnienia powodowały, że ludność ratowała się przed głodem czasową lub stałą emigracją.

W latach 1870-1914 z ziem zaboru austriackiego wyjechało na stałe 1 051 tysięcy Polaków, z tego z samej Galicji wyemigrowało 480 tysięcy osób w pierwszym dziesięcioleciu XX wieku. Władze austriackie zezwalały na wyjazd każdemu, kto miał 18 lat i pieniądze na podróż. Mlodzież z Galicji podlegała służbie wojskowej w armii austriackiej. Do 1802 roku była to służba dożywotnia. Później czas służby skrócono do 10 lat w piechocie, 12 - w kawalerii i do 14 lat w artylerii.

Do roku 1867 językiem urzędowym w Galicji był język niemiecki. Później językiem urzędowym w szkołach, sądach i urzędach za wyjątkiem urzędów wojskowych i skarbowych stał się język polski.

Majdan Zbydniowski znalazł się na terenie Galicji Zachodniej, czyli na terenach położonych na zachód od Sanu.